ویژگی های کدک صوتی چیست؟ اولین استاندارد ITU-T برای صوت تمام باند

یکی از عوامل موفقیت شرکت پلی کام همکاری و ارائه محصولات مشترک با شرکت هایی هم چون Microsoft، IBM، Avaya، Cisco و … می باشد. این بار این همکاری مشترک با یکی از پیشگامان صنعت ارتباطات یعنی شرکت Ericsson منجر به رخداد یک تحول اساسی در این صنعت گردید.

در ژانویه سال 2006 شرکت پلی کام ویژگی های کدک صوتی خود با بهنای باند KHz 20 را که بر اساس تکنولوژی Polycom Siren ™ 22 بود مطرح نمود. در ماه نوامبر شرکت پلی کام با پروپزال خود روند استاندارد سازی این تکنولوژی را به عنوان شاخه ای از ITU-T G.722.1 برای ارتباطات تمام باند در کاربردهای تصویری و کنفرانس از راه دور ادامه داد. تصور این بود که کدک جدید به عنوان پیوستی برای کدک موجود G.722.1 خواهد بود.

در مارچ 2007 سازمان ITU-T WP3/SG16 طرح و برنامه زمانی برای گسترش تمام باند G.722.1 را پذیرفت و دو نامزد در آپریل ثبت شدند. پلی کام نامزد خود را با استفاده از محاسبات صحیح با ممیز ثابت ثبت نمود در حالی که نامزد شرکت اریکسون از ممیز شناور استفاده می نمود. در سطح فنی هر دو نامزد اجزای ساختاری یکسانی را به اشتراک گذاشته بودند اما تکنولوژی های متعامد نشان می داد که ترکیب این دو سبب افزایش کارایی کدک به طور چشمگیری خواهد شد. جولای 2007 سازمان ITU-T WP3/SG16 گزارش تست گسترش تمام باند G.722.1 را تایید نمود و در نتیجه هر دو نامزد تایید شدند.

این موضوع منجر به همکاری بین دو شرکت اریکسون و پلی کام شد که در سپتامبر 2007 آغاز شد. اولین پیش نویس مشترک در اکتبر آماده شد. در فوریه سال 2008 همکاری دو شرکت منجر به ثبت مشترک اجرای ممیز ثابت جهت تست خصوصیات شد. کدک تمام نیازمندی ها را دارا بود و تست مشخصات را با موفقیت در آپریل 2008 گذراند.

در بهار سال 2008 اعضای ITU-T اهمیت کدک جدید را متوجه شدند و تصمیم گرفتند به جای ضمیمه کردن به کدک G.722.1 (که چندین ضمیمه داشت) شماره جدیدی (G.719) به آن اختصاص دهدند. شماره جدید G.719 باعث شد قابلیت های خاص این کدک بارز شوند و در نمونه کارهای ITU-T قرار گیرد.

در گروه مطالعات ITU-T ملاقات ها در می 2008 کدک G.719 (افزایش نرخ داده تا Kbps128) جهت پروسه های دیگر تصویب اعلان شد. سرانجام با پایان یافتن پروسه ها کدک تمام باند ITU-T G.719 در ژانویه سال 2008 تصویب شد.