در شبکه تلفن قدیمی ، شماره گیری بر اساس قطع و وصل مکرر خط انجام می شد. در این روش امکان اشتباه سوییچ ها در تشخیص شماره گرفته شده بسیار زیاد بود و امکان گسترش آن به شبکه های دیگر مثل انتقال به خطوط بین شهری یا خارجی بدون وجود اپراتور ممکن نبود.
در روش شماره گیری Tone به جای قطع و وصل مکرر خط ، دو فرکانس صوتی به ازای هر کلید تولید می شود. چون فرکانس صوت از مشخصات منبع بوده و در طول خط تغییری در آن حاصل نمی شود ، میزان خطا در این سیستم ها به حداقل می رسد. از طرفی حالا سیستم های سوییچ می توانند با تشخیص این پالس ها بعضی از خدمات درخواستی مشتری را تشخیص داده و به طور خودکار به آنها پاسخ دهند.
امروزه نمونه های زیادی از این تکنیک را تجربه می کنیم. به عنوان مثال وقتی با یک موسسه تماس می گیریم و منوی صوتی راهنمایی می کند که با فشردن کلید 1 به بخش فروش و غیره وصل شوید در واقع با زدن کلید 1 یک پالس DTMF تولید و به سیستم ارسال می کنیم. سیستم پاسخگویی با دریافت این پالس و شناسایی فرکانس ، تشخیص می دهد که چه عملیاتی را باید انجام دهد.
این تکنیک به خطوط آنالوگ تلفنی محدود نبوده و در شبکه های مخابرات جدید مثل شبکه IP هم کاربرد دارد. به عنوان مثال وقتی پایانه های ویدیوکنفرانس به یک MCU وصل شده اند ، با استفاده از این کدهای DTMF دستوراتی را به MCU ارسال و خدماتی را دریافت می کنند.
دیدگاه های این مطلب
هیچ نظری ارسال نشده است.