آدرس IP برای سیستم های ویدیو کنفرانس

پایانه های ویدیوکنفرانس امروزی در بستر IP با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. مهم ترین اصل در اختصاص آدرس IP به پایانه های ویدیوکنفرانس این است که هر یک از آدرس ها برای پایانه طرف مقابل قابل رویت باشد. به معنای دقیق تر هر دو طرف بتوانند آدرس طرف مقابل را PING کنند. البته این موضوع به شبکه ویدیوکنفرانس اختصاص نداشته و در بستر IP همه پایانه هایی که میخواهند با یکدیگر تبادل اطلاعات داشته باشند باید این اصل اولیه را فراهم کنند.

پس از دسترسی به آدرس طرف مقابل باز بودن پورت های شبکه ای مورد نیاز در هر دو طرف باید بررسی و رفع مانع گردد. به عنوان مثال پورت 1720 TCP برای برقراری تماس و تبادل اطلاعات اولیه در پروتکل H.323 مورد نیاز است. پورت های تبادل صدا و تصویر در برندهای مختلف متفاوت است مثلا برند Polycom به صورت پیش فرض در ارتباط با پایانه دیگر از پورت های 3230 – 3250 TCP & UDP استفاده می کند که این مقادیر برای ارتباط با MCU ، متفاوت می باشد. هر چند که محدوده پورت مورد استفاده قابل تغییر و تنظیم در روی پایانه هاست. چنان چه در سیستم فایروال مجموعه محدوده مشخصی برای تبادل مدیا ( صدا و تصویر ) در نظر گرفته اید می توانید آدرس پورت های مورد نیاز را در سیستم ویدیوکنفرانس در محدوده مورد نظر قرار دهید.

ارتباط در یک شبکه محلی LAN پیچیدگی کمتری دارد چون عموما محدودیت دسترسی یا پورت در این شبکه ها اعمال نمی گردد یا نهایتا در حد جدا سازی چند VLAN است که ایجاد دسترسی بین VLAN ها و باز کردن پورت ها کار ساده ای است. ولی وقتی یک یا هر دو طرف از سیستم ها در طرف دیگر یک ارتباط WAN مثل اینترنت قرار دارند برخی ملاحظات شبکه ای ، اندک پیچیدگی را اعمال می کنند. البته در هر صورت دو اصل ذکر شده در بالا باید در این حالت ها هم برقرار باشند.

وقتی دو پایانه ( ویدیوکنفرانس یا کامپیوتر یا هر وسیله دیگر ) بخواهند از طریق اینترنت به یک دیگر متصل گردند ، باید آدرس هایی داشته باشند که در اینترنت قابل شناسایی باشد. آدرس هایی نظیر 192.168 یا 172.16 که اختصاص به شبکه های محلی دارند در اینترنت قابل رویت نمی باشند.

ساده ترین کار اختصاص یک آدرس Valid به پایانه ویدیوکنفرانس و قرار دادن آن خارج از محدوده عمل فایروال است. که البته به دلایل امنیتی توصیه نمی گردد. روش منطقی تر قرار دادن پایانه ویدیوکنفرانس پشت فایروال و NAT و تنظیم این تجهیزات برای دسترسی متعارف به آن است.

مرز بین آدرس های داخلی و آدرس معتبر اینترنتی ( Valid ) واحدی به نام NAT Server است. کار NAT Server دریافت اطلاعات از سیستم های داخل شبکه ، اضافه کردن آدرس معتبر اینترنتی به مبدا و ارسال آن است. در جهت مخالف دریافت پاسخ از خارج شبکه و ارسال آن به پایانه درخواست کننده بر اساس آدرس مبدا بسته است. با این شیوه دیگر نیاز نیست برای هر پایانه ای که می خواهد در اینترنت تبادل اطلاعات کند یک آدرس Valid اختصاص بدهیم.

چون عموما پایانه ها ار جمله پایانه های ویدیوکنفرانس در شبکه محلی پشت NAT هستند باید در تنظیمات خود پایانه ویدیوکنفرانس آدرس NAT Server را معرفی کنیم. NAT Server می تواند هر نوع سیستمی مثل روتر یا کامپیوتر باشد که از یک طرف به شبکه محلی با آدرس محلی و از طرف دیگر به اینترنت با آدرس Valid متصل بوده و سرویس NAT را ارائه می نماید.

البته تنظیماتی هم روی NAT Server مورد نیاز است که اصطلاحا Port mapping نام دارد. در این تنظیمات باید به NAT Server بگوییم درخواستی مثلا با پورت 1720 به آدرس Valid رسید به آدرس پایانه ویدیوکنفرانس هدایت شود. همین طور در مورد پورت های مدیای مورد استفاده پایانه ویدیوکنفرانس.

این مقاله تنها اشاره ای به موارد مورد نیاز در برقراری شبکه ویدیوکنفرانس و قابل استفاده برای مدیران شبکه می باشد. چون اصل مطلب بیشتر به موضوعات شبکه مربوط است ، اطلاعات کامل تر را میتوانید در منابع مربوط به شبکه جستجو کنید.